گفتگو با ریاضی دان جوان گراشی

گفتگوی خبرنگار تابان با ریاضی دان جوان گراشی

-عادل نجاتی، بهانه‌ای برای امید داشتن!

اشاره/ خبرنگار تابان: به عنوان شخصی که هم چندین سال در مدارس استعدادهای درخشان با رتبه‌های تک رقمی کنکور و هم در مدارس عادی با ترک تحصیل‌کنندگان درس خوانده‌ام، به جرأت می‌توانم بگویم دانش‌آموزان گراشی، مستعدترین و در عین حال مظلوم‌ترین دانش‌آموزان کشور هستند. اما حیف و صد حیف که این استعدادها در مسیر درست هدایت نشده و این، دلایل مختلفی دارد.
گفتگو با آقای عادل نجاتی بالاترین رتبه کنکور سال ۱۴۰۲در گراش(۲۶۱)، گرچه در فضایی صمیمانه و دوستانه و با حضور یک تیزهوشانی دیگر انجام شد اما، یادآور دردهایی است که چرا چنین عقب افتادیم؟
عادل نجاتی که دربین گراشی‌ها بالاترین رتبه کنکور را کسب کرده، در انتخاب رشته، رشته‌ی مهندسی کامپیوتر از دانشگاه‌های برتر تهران را انتخاب کرده که تا اواسط مهر یا حتی بیشتر باید منتظر اعلام نتایج باشد.

-تابان: عادل جان خودتان را معرفی کنید؟
+بسم الله الرحمن الرحیم، عادل نجاتی هستم در حال حاضر ۱۸ سال و ده ماه دارم و در گراش متولد شده‌ام. فارغ‌التحصیل مدرسه‌ی تیزهوشان لار هستم، در سال ۱۴۰۲ کنکور دادم و رتبه ۲۶۱ منطقه ۲ و ۷۵۴ کشوری را کسب کردم. محل تحصیلم مدرسه‌ی شهید بهشتی بوده است.
-تابان: نظرتان درباره ی رتبه‌ی خودتان چیست و چند نفر رتبه برتر در کلاس تان داشتید؟
+تا قبل از کنکور من انتظار داشتم رتبه‌ام بهتر شود ولی وقتی کنکور دادیم و یکی دو درس را پایین‌تر از انتظارم ظاهر شدم، به رتبه‌ی کنونی‌ام راضی بودم. از همکلاسی هایم ۴ رتبه برتر داشتیم که زیر هزار بود. دو تا از بالاترین‌ها بدون سهمیه و دو تای دیگر با سهمیه بود. بهترین رتبه‌ی کلاس را دوستم رضا همایون، با رتبه ۱۲۳ و بعد خودم با رتبه‌ی ۲۶۱ که هر دو بدون سهمیه بود و یک رتبه ۲۶۳ با سهمیه ۵ درصد و ۷۴۵ نیز با سهمیه ۵ درصد در کلاس داشتیم.
-تابان: توصیف شما درباره وضعیت رتبه‌های تحصیلی چیست و آیا امسال نسبت به سال‌های گذشته رتبه‌های بهتری در سطح منطقه داشته‌ایم؟
+بله امسال کاملاً با سال‌های قبل متفاوت بود رتبه‌های امسال هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی خیلی بهتر و بالاتر شده است.
-تابان: چه عواملی در موفقیت شما نقش داشته است؟
+در ابتدا شرایط و محیطی که دانش‌آموز در آن تحصیل می‌کند خیلی مهم است. در مدرسه‌ی تیزهوشان لار که بودم مدیران و معلمان تلاش می کردند جو رقابتی‌ سالمی را بین دانش‌آموزان مدرسه حاکم کنند. ما همیشه به این که باید در کلاس حرفی برای گفتن داشته باشیم فکر می‌‌کردیم. رفاقت و رقابت را با هم داشتیم. از نظر من جو «رقابتی» حاکم بر مدرسه همراه با «رفاقت» در موفقیت دانش‌آموز بسیار مفید است.که در گراش متاسفانه کمتر وجود دارد.
علاوه بر جو رقابتی سعی من همیشه بر این بود که درس را جدی بگیرم و علاقمند به رشته‌ام بودم و جایی بودم که باید بودم، از حل مسئله و ریاضی لذت می‌بردم. در نتیجه اگر در رشته‌ی دیگری بودم قطعاً نمی‌توانستم تا این حد موفق شوم.
-تابان: یعنی شما در زمان درست و در مکان درست و در جای درست بودید؟
+بله درسته.
-تابان: آیا شما در کلاس‌های کنکور شرکت و از مشاوره‌هایی که در دسترس‌تان بود استفاده می‌کردید؟
+خیلی کم از کلاس کنکور استفاده می‌کردم. در حد دو کلاس مانند فیزیک و از مشاوره هم، بیشتر از مشاوره‌ی مدرسه استفاده می‌کردم نه بیرون از مدرسه و البته زیاد هم نیاز نمی‌دیدم که از مشاوره استفاده کنم.
-تابان: از نظر شما آیا دانش‌آموزانی که می‌خواهند موفق شوند، نیازی هست که حتما‌ً در کلاس‌های آموزشی و خصوصی که پول‌های کلانی هم می‌گیرند شرکت نمایند؟
+از نظر من نمی‌شود برای همه دانش‌آموزان یک نسخه پیچید. بعضی از دانش‌آموزان واقعاً نیاز دارند و بایدآموزش ببینند ولی برای بعضی دیگر، شاید شرکت در کلاس ها نوعی وقت تلف کردن است، در کل می‌تواند مفید باشد ولی اینکه با اصرار بگویم حتماً باید شرکت کنند این را قبول ندارم.
-تابان: نقش خانواده و دوستانتان در موفقیتتان چه بوده است؟
+در ابتدا تشکر ویژه دارم از خانواده‌ی عزیزم که در این مسیر خیلی به من کمک کردند و بدون آن‌ها و کمک‌شان اصلاً موفق نمی‌شدم. علاوه بر آن وقتی در کنار دوستانم بودم و با هم در فضای رفاقتی و رقابتی قرار می‌گرقتیم، خیلی برایم مفید بود ما در کنارِهم، خودمان را به سطح بالا می‌رساندیم و به هم کمک می‌کردیم.
-تابان: پس از منظر شما مهم‌ترین عامل موفقیتتان فضای دوستانه و رقابتی که در مدرسه و کلاس داشتید است؟
+بله کاملاً همینطور است. در مقاسیه با سایر عوامل، عامل رقابت بسیار مهم است. یعنی علاوه بر مدرسه‌ای که امکانات و اساتید برتری دارد باید عامل رقابت نیز وجود داشته باشد. بنابراین نمی‌توانیم بگوییم که با داشتن استاد خوب رتبه‌ی همه‌ی دانش‌آموزان خوب می‌شود تا دانش‌آموز خودش اراده نکند. موفقیت حاصل نمی‌شود و زمانی این اتفاق می‌افتد که فضای رقابتی به وجود بیاید.
-تابان: می توانید از کسانی ‌که عامل موفقیت شما بوده اند،نام ببرید؟
+در ابتدا خانواده و اساتید عزیزم که در این راه خیلی به من کمک کردند. نمی‌توانم دقیق نام ببرم. از همه‌ی آن ها ممنونم از برخی اساتید و کلاس‌هایشان به طور ویژه‌ای استفاده نمودم. در برخی از کلاس‌ها مطلب درس را خودم بلد بودم و چیزی به من اضافه نمی‌شد ولی برخی از کلاس‌ها و اساتید خیلی خوب بود. از دوستانم، رضا همایون که با هم پیش رفتیم و خوشحالم که توانستیم با هم رتبه‌ی قابل قبولی را به دست بیاوریم‌. ما با همدیگر خیلی خوب پیش رفتیم. به دانش‌آموزان پیشنهاد می‌کنم که برای درس خواندن فضای رقابتی را ایجاد کنید. زیرا یک رقابت سالم باعث پیشرفت هر دو طرف خواهد شد.
-تابان: آیا در مراسم‌های ملی و مذهبی یا گروه‌های جهادی، مساجد و هیئت‌ها حضور داشته‌اید؟ انجام اعمال دینی مثل نمازجماعت و روزه شما را از اهدافتان دور می‌کرد یا نزدیک؟ آیا کنش‌های اجتماعی شما طی روزها و سال‌های منتهی به کنکور محدود‌تر شده بود یا خیر؟
+به هیچ وجه تأثیر منفی نداشته بلکه خیلی وقت‌ها تأثیر مثبتش را می‌دیدم. علاوه بر اینکه روحیات انسان را متعالی می‌کرد، جو متفاوتی ایجاد می‌شد که واقعاً به من کمک می‌کرد.
-تابان: در رابطه با فضای درس و کنکور، این مورد در مدارس لار بیشتر است یا گراش؟ اگر فرق دارد دلیلش را بگویید.
+قطعاً فضای درسی در لار نسبت به گراش خیلی مناسب تر است و تفاوتش کاملاً حس می‌شود علتش به چند موضوع بر می‌گردد. اول اینکه مدارس تیزهوشان و نمونه دولتی در لار وجود دارد ولی در گراش نه، که این خود عامل مهمی است. چرا که مدارس برتر باعث می‌شود جو درسی و سطح بالاتری از دیگر مدارس را به وجود بیاورند. دوم جو فرهنگی دانش‌آموزان در گراش فضای درس خواندن نیست و اکثراً به فکر رفتن به کشورهای خلیج هستند. بنابراین هدف جدی گرفته نمی‌شود. به آنان چنین القا می شود که با درس خواندن به جایی نمی‌رسند بنابراین سعی دارند از راه‌های دیگری پیشرفت کنند.
-تابان:برنامه‌ی روزانه ی شما قبل و ایام کنکور چگونه بود؟ روزی چند ساعت درس می‌خواندید؟ تفریح و ورزش و برنامه‌های هنری و فرهنگی در کجای برنامه‌تان قرار داشت؟ اولویتتان با کدام بود؟
+واقعیت این است که یک نوع رقابت بین هم کلاسی بود، ابتدا ار آنها عقب بودم و بطور میانگین روزی ۶ ساعت وقت می‌گذاشتم ولی کم کم خودم را به آنها رساندم و روزهای منتهی به کنکور زمان بیشتری درس می‌خواندم.
-به حوزه‌ی هنری خاصی علاقه‌ای نداشتم اما تفریح و ورزش را انجام می‌دادم. در ایام نوروز تفریح و ورزش را مدیریت می‌کردم. به عنوان مثال هفته‌ای یک بار به سالن فوتبال می‌رفتم.
-تابان: آیا احساس می‌کنید که در گراش به اندازه‌ی لار درس و اهمیت تحصیل نهادینه نشده است ؟
+قطعاً همینطوره.
-تابان: طبق گفته‌تان جو درسی و رقابتی را از مهم‌ترین عوامل موفقیت خود عنوان کردید. حال برای ایجاد همچین فضایی نقش هر کدام را برایمان بگویید: نقش اساتید، کادر مدرسه مانند مدیر و معاون، کارمندان و کارکنان اداره‌ی آموزش و پرورش(به عنوان مدیران برنامه‌ریزی درسی هر مدرسه در شهرستان) و همین‌طور نقش دانش‌آموزان، تأثیر هر کدام از اینها چقدر است؟
+به قول قدیمی ها با یک گل بهار نمی شود. این موضوع به همه برمی گردد در وهله اول نقش دبیران بسیار مهم است آن‌ها باید به دانش‌آموزان القاء کنند که علم و فرهنگ مهم است و باید اهداف مهم‌تری داشته باشند ،کادر مدرسه مثل معاون آموزشی نیز وظیفه‌ی مهمی را بر عهده دارند آن ها با برنامه‌هایی که دارند این جو درسی و رقابتی را بین دانش‌آموزان رواج می‌دهند. یکی از برنامه‌ها می‌تواند گذاشتن کلاس کنکور در تابستان باشد. چیزی که در لار به وفور دیده می‌شود ولی در گراش اصلاً دیده نمی‌شود. دانش آموز هم باید تلاش کند و درس بخواند،. اداره‌ی آموزش و پرورش هم در این حوزه باید کارهای اساسی‌تر و پایه‌تری را انجام دهد. و به جای پرداختن به ساخت و ساز و مسائل اداری، به ایجاد فضای رقابتی بین مدارس بپردازد و از مدیران و مدارس موفقتر، حمایت بیشتری بکند و امتیاز بندی بکند دیگر اینکه از این فرصت فعلی و وجود نماینده گراشی استفاده بکند و مجوز مدارس نمونه دولتی و تیز هوشان را بگیرند
-تابان: به نظر شما مشکل عدم موفقیت دانش‌آموزان در گراش به نبود استعداد دانش‌آموزان بر‌می‌گردد یا به فضای فرهنگی-اجتماعی-اقتصادی حاکم بر گراش؟
+قطعاً مشکل از دانش‌آموزان نیست… استعداد و هوش گراشی ها کمتر از جاهای دیگر نیست . چرا که دانش‌آموزان گراشی که در لار یا شیراز تحصیل می کنند، نتیجه بهتری می‌گیرند .فضا و فرهنگ عمومی حاکم بر شهر و مدرسه بسیار موثر است،
مثلا در لار بسیاری از فارغ‌التحصیلان و افراد موفق برای انتقال تجربه به مدرسه دعوت می شوند حتی به عنوان مشاور اوقاتی را به مدرسه اختصاص می دهند .کسانی که در برترین دانشگاه‌های کشور درس خوانده اند می آیند و مشاوره می دهند . در گراش ما اساتید بزرگ و نخبگان علمی خودمان را نمی شناسیم و به دانش آموزان و حتی مردم معرفی نمی شوند.
-تابان: زمانی در گراش مدرسه‌ی نمونه‌ی دولتی داشتیم اما موفق نشد. به نظر شما چرا این اتفاق افتاد؟
+به نظرم مشکل و عامل اصلی ذهنیت حاکم بر جامعه و خود دانش آموزان است که می گویند با درس خواندن به جایی نمی‌رسیم و باید به کشورهای خلیج فارس برویم. . تا وقتی که ما این فرهنگ را تغییر ندهیم هیچ وقت موفقیت حاصل نخواهد شد.. وقتی معلم سرکلاس بگوید درس خواندن فایده ای ندارد، دانش آموز هم بی انگیزه می شود . وقتی درشهر عالم و دانشمند ارزشش کمتر ار یک سرمایه دار باشد. نتیجه همین می شود که می بینید
-تابان: اگر در گراش بودید چه قدر موفق می‌شدید؟
+قطعاً خیلی کمتر. چون عوامل موفقیت، که همان جو رقابتی و دایره‌ی دوستانم که در همان فضا با هم رقابت می‌کردیم، حذف می‌شد بنابراین من هم نتیجه‌ی پایین‌تری می‌گرفتم.
-تابان: شما با رتبه ی ۲۶۱ در لار بودید. اگر در گراش بودید رتبه‌تان چقدر بود ؟
+البته لار منطقه‌ی ۲ و گراش منطقه‌ی ۳ است و خیلی رتبه‌ها قابل مقایسه نیست. ولی در کل با این شرایط رتبه‌ام حتی با وجود منطقه‌ی ۳ کمتر می‌شد.
{پایان}